Elia Lewita (ur. 1468[1] lub 1469[2][3][4][5], zm. 1549) – hebrajski pisarz, filolog i leksykograf, tworzący także w jidysz.
Urodził się w Neustadt an der Aisch[1][2][4] lub Ipsheim[3][5], większość życia spędził we Włoszech (Padwie, Wenecji i Rzymie). Był jednym z pierwszych nowoczesnych krytyków tekstu Starego Testamentu. Pisał traktaty o hebrajskiej gramatyce oraz przekłady biblijne; z nich zachowało się tylko, wiele razy przedrukowywane, tłumaczenie psalmów na jidysz z 1545.
Tworzył również adaptacje popularnych włoskich powieści na jidysz, z których do czasów obecnych zachowało się tylko Bowa d’Antona z 1507 r. (zwana także Bowe-buch, oparta na włoskiej wersji angielskiego romansu Bevis of Hampton)[6] – dowcipna i pełna wdzięku powieść. Zachowały się ponadto (z obszernej twórczości w jidysz) dwa paszkwile.
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie ws
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie gen
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie lex
<ref>
. Brak tekstu w przypisie o nazwie jud